لزوم تداوم بلوک بندی میانه روها در مقابل تندروهادر روزهای پس از رای اعتماد به کابینه دولت و انتقاداتی که برخی اصلاح طلبان در این زمینه داشتند، اظهارات گوناگون پیرامون اختلافات فراکسیون امید و حامیان لاریجانی که البته با ائتلاف راهبردی در سال ۹۴ با یکدیگر به مجلس راه یافتند، مجددا در فضای سیاسی مطرح شد.

پیش از آن نیز در زمانی که رئیس جمهور در حال چینش کابینه بود، این اختلافات با شدت بیشتری مواجه بود.

حال گریزی می زنم به اظهار نظر روز گذشته پروانه سلحشوری عضو فراکسیون امید که گفته بود رای این فراکسیون سیال است و بین ۱۰۳ تا ۱۳۰ رای دارد.

این اظهار نظر معنای واضحی دارد و آن این که فراکسیون امید مجلس در بهترین حالت ممکن و با سازماندهی کامل درون فراکسیونی نیز به تنهایی نمی تواند اقدام سلبی و یا ایجابی در موضوعات مختلف صورت داده و سامان دهد.

درست در همین نقطه است که اهمیت مواجهه و نوع ارتباط و مناسبات میان فراکسیون امید و حامیان لاریجانی در مجلس دو چندان می شود.

قدر مسلم چانه‌ زنی‌ها و کشمکش‌های سیاسی در خلأ شکل ­نمی‌گیرند، بلکه به زمینه‌های ثابت و استواری نیاز دارند. درواقع این منابع، امکانات، الزامات و همچنین محدودیت‌ها هستند که کنش و واکنش سیاسی را رقم­ می‌زنند.

فراموش نکرده ایم تحول­ های عمیق اما منفی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی که در دوران احمدی نژاد از طریق تک روی ها و تندروی ها به کشور تحمیل شد، علاوه بر پیامدهای مخرب و زیان باری که به همراه داشت موازنه و آرایش جناح ها در عرصه‌ سیاسی را نیز به ‌چالش ­کشید.

پر واضح است برای کاهش ­یافتن بیشتر شکاف‌های منازعه در عرصه سیاسی‌ اجتماعی، باید زمینه های مشترک جهت تقویت همگرایی بیشتر گرایش ­های میانه ‌رو و همچنین تضعیف جریان­ های رادیکال را فراهم کنیم.

در همین راستا و بر اساس تجربه های تاریخی، در حال حاضر فراکسیون امید مجلس و در سطح کلان اصلاح طلبان نه تنها بر اساس ضرورت که بنا بر مصلحت تاریخی و سیاسی جهت تکمیل روند نرمالیزاسیون فضای سیاسی اجتماعی و متعاقب آن ایجاد آرامش و امنیت اقتصادی جهت توسعه متوازن و البته جلوگیری از میدان داری دوباره تندروها، باید در ائتلاف استراتژیک با میانه روها و اعتدالیون باقی بمانند.

هر گونه زاویه گرفتن از این ائتلاف طبیعتا خلاف مصالح ملی خواهد بود.

نمایندگان فراکسیون امید و به صورت کلی فعالان جریان اصلاحات و اعتدال هوشیار باشند اظهارات جنجالی و تفرقه افکنانه علیه یکدیگر شاید به صورت مقطعی برد رسانه ای به همراه داشته باشد اما در بلند مدت لطمات جبران ناپذیری به فضای سیاسیِ قابلِ تعریف و دامنه فعالیت جریان اصلاحات و اعتدال وارد خواهد آورد.

کمترین پیامد این امر بر هم خوردن توازن موجود در آرایش سیاسی "بلوک میانه رو" که بر اثر ائتلاف استراتژیک اصلاح طلبان - اعتدال گرایان و اصولگرایان معتدل ایجاد شده، می باشد و این امر در سوی مقابلِ بلوک بندی قدرت، منتج به کسب قدرت تدریجی و افزایش برد استراتژیک تندروها خواهد شد.

از سوی دیگر مجموع شرایط داخلی و بین المللی ایران تاکیدی است بر حفظ ائتلاف و ادامه سیاست ورزی فعالان جریان های اصلاح طلب - اعتدال گرا و اصولگرای معتدل با ساختاری توافقی از سوی طرفین تحت عنوان "بلوک میانه رو" که گام اول را در ۹۲، دوم را در ۹۴ و گام سوم را در ۹۶  جهت نرمالیزاسیون فضای سیاسی اجتماعی محکم برداشت.

اما نباید فراموش کرد روند نرمالیزاسیون هنوز به صورت کامل پیاده سازی نشده و پس از پیاده سازی باید گام های محکم تری در راستای تثبیت آن و تحکیم ضوابط عقلانی در امر سیاست ورزی برداشت.

به­ طور کلی تحول­ های درون جامعه امکانات و محدودیت‌های متفاوت را برای بازیگران و جریان های سیاسی رقم­ می زند و جریان های اصلاح طلب - اعتدال گرا و اصولگرای معتدل باید بدانند و بتوانند در این چارچوب با چانه‌زنی‌ها و کنش‌های خود در مسیر اجماع نظر و تثبیت و تحکیم "بلوک میانه رو" در مقابل "بلوک تندرو" در مختصات نظام سیاسی جمهوری اسلامی گام بردارند.

محسن امامي فر. روزنامه نگار

برچسب ها: محسن امامي فر