رقابت های انتخابات ریاست جمهوری روز به روز داغ تر شده و مردم متاثر از این فضا در حال پیگیری جدی مسائل و موضوعات مطرح شده توسط کاندیداها هستند.

آن چه در این فضا مهم می نماید توجه فعالان سیاسی اجتماعی به این نکته است که نباید پیروزی روحانی را قطعی و یا سهل الوصول دانست.

بر خلاف گذشته که روسای جمهور مستقر معمولا برای انتخاب شدن در دور دوم ریاست جمهوری راه تقریبا ساده ای را می پیمودند، این بار رقابت بسیار پیچیده و سخت است.

احمدی نژاد دیگر در کار نیست اما قالیباف آمده تا ثابت کند پوپولیسم همواره در قالب های متفاوت بروز و ظهور می کند.

رئیسی اگر وعده های غیر قابل انجام می دهد، حداقل اخلاق مدار است اما قالیباف مرزهای اخلاق را در نوردیده و علاوه بر وعده های نجومی، با قلب واقعیت و دروغ پردازی علیه دولت انواع اتهامات واهی را نثار دولت مردان می نماید.

تا آن جا پیش رفته که صدای برخی اصولگرایان از جمله بادامچیان، باهنر و ... را هم درآورده است.

قالیباف درحالی از دو قطبی واهی ۴ و ۹۶ درصدی سخن می گوید که خود متهم ردیف اول اعطای املاک نجومی در شمال تهران به رانت خواران پیرامون خودش می باشد.

 حال اگر قائل به درصد بندی قالیباف باشیم، مردم قضاوت کنند شهردار تهران جزء ۴ درصدی هاست یا ۹۶ درصدی ها؟!

گفتنی های ناگفته در خصوص شهردار تهران بسیار است ولیکن باید توجه داشت به دلایل مختلف پوپولیسم هنوز در بخش هایی از جامعه مورد پذیرش است.

قالیباف با انتحار سیاسی در حال عوام فریبی بی نظیری است.

فعالان سیاسی اجتماعی که دغدغه آینده و توسعه ایران را دارند باید در متن طبقات آسیب پذیر نفوذ کرده و خطرات ناشی از انتخاب فردی همچون قالیباف را گوشزد نمایند.

طبقات ضعیف و آسیب پذیر جامعه حضور آن چنانی در شبکه های اجتماعی ندارند پس مردم بدانند گفتگوی رو در رو و مستقیم با یکدیگر در این ایام بسیار مفید و تاثیر گذار خواهد بود.

اگر سرنوشت خود و اعتلای ایران اسلامی برای ما مهم است باید تمامی آحاد جامعه در دو هفته باقی مانده تا انتخابات وقت بگذاریم و با مردم ناراضی سخن گفته و آن ها را برای انتخابشان روشن و توجیه نماییم.

برچسب ها: سيدمحسن امامي فرد انتخابات ٩٦