۱۷ مرداد بهانه ای است تا مسئولان نیم نگاهی به خبرنگاران و اهمیت کار خبر و اطلاع رسانی داشته باشند.۱۷مرداد روز خبرنگار عنوان گرفت.
البته این نگاه غالبا فقط در سخنان زیبای مسئولان نمود پیدا می کند ، اما در عمل اگر خبرنگاری بخواهد رسالت اصلی خود را اجرایی کند همین آقایان قدری مکدر و معترض می شوند.
در این متن قصد دارم به نگاه برخی از مسئولان به حرفه خبرنگاری بپردازم، البته این نکته را نیز یادآور شوم که بسیاری از مسئولان از سعه صدر بالایی برخوردارند و خبرنگار و خبر را به معنی حقیقی می خواهند و نه تشریفاتی.
اما اصل موضوع:
۱- برخی از مدیران (غالبا شهری و استانی) خبرنگار را با کاتب اشتباه گرفته اند ، یک جلسه ای می گیرند و پشت میز خود نوشته ایی نصب می کنند که"دیدار با اصحاب رسانه" و یا " نشست خبری " و سپس شروع به سخن می گویند و خبرنگار نیز فقط باید بنویسد و اگر سئوالی  و یا  انتقادی دارد نباید زیاد باشد و گرنه جلسه بعدی از لیست حذف خواهد شد. البته در ایجاد این فضا، برخی از خبرنگاران نیز بی تقصیر نیستند.
۲- برخی از مسئولان تا زمانی خبرنگار را تحویل می گیرند که از آنها انتقادی ننماید و چنانچه این اتفاق افتاد دیگر آن خبرنگار مورد طرد و فردی مغرض قلمداد می شود ، در صورتی که نقد از وظایف خبرنگار   و رساندن صدای مردم به گوش مسئولان است.
مدتی قبل با یکی از مسئولان سابق در خصوص یک خبر که در رسانه ها منعکس شد و کار به دادگاه کشیده شده بود ،  با او صحبت می کردم وی در سخنانی عجیب گفت: خبرنگار قرار نیست که هر چه شنید را منعکس کند!! من با خنده به او گفتم: خودت داری می گویی خبرنگار ، خبرنگار کارش اینست ، شما که مسئولی باید دقت کنی که چه می گویی؛ وی در جوابم گفت: یعنی باید سوتی بگیرد؟ و من هم به او گفتم : اگر زرنگ باشد بله؛ باید سوتی بگیرد تا شما سوتی ندهید.
همین سوتی گرفتن ها است که جلوی خیلی از مفاسد را گرفت و رسانه ایی شد تا برخی از مسئولان به خود تکانی دادند .
۳-برخی ها به رسانه می گویند اگر نقدی بود به آنها قبل از انتشار اطلاع دهند، این دسته احساس کردند خبرنگار ، مخبر حضرات است، اگر قرار به اجرای این قضیه باشند پس دیگر فلسفه رسانه در چیست؟! برخی اقدامات که انجام می شود بخاطر رسانه ای شدن است ولاغیر.
۴- برخی ادارات به اخبار درج شده در رسانه ها در خصوص آن ادارات و نهادها هنوز یاد نگرفته اند جوابیه بدهند، و بلافاصله به سراغ دادگاه و شکایت می روند، حربه ای که غالبا برای از میدان به در کردن رسانه ها از سوی برخی از مدیران استفاده می شود.
۵- کار رسانه و خبرنگار در تهران با شهرستان تفاوت دارد، در تهران آزادی عمل در بسیاری از قضایا موجود است ، اما در شهرستانها اینچنین نیست. که اینهم از مظلومیت خبرنگاران در شهرستانهاست .
خبرنگار باید ذره بین باشد و چاپلوسی و نان به نرخ روز خوردن در کار خبرنگار حقیقی وجود ندارد. خبرنگار و رسانه اگر درست با دقت اخبار را اطلاع رسانی کنند بسیاری از ضعفها و مشکلات برطرف می گردد.
برخی از مسئولان خیلی تلاش می کنند تا خود را از رسانه دور کنند تا شاید مدیریت آنها در منظر عموم قرار نگیرد.
مسئولان خبرنگار را هم با نقدهایش دوست داشته باشند و هم با تعاریفش. رسانه را اگر حقیقتا بپذیریم می تواند بازوی خوب و قوی برای مدیران باشند.
خبرنگار کارش خبررسانی است اما این تفاوت می کند که فقط خبرنویس و یا کپی کردن خبرعملکرد ادارات و حوادث باشد،چرا که این کار روابط عمومی هاست.  گزارش نویسی و تحلیل و نقد مسائل نیز در حوزه وظایف وی می باشد.
رسانه ای که مطالبه گر نباشد مرده است، رسانه زنده باعث پویایی جامعه و مدیران می شود. مردم رسانه زنده و مطالبه گر می خواهند. امید که مدیران در دولت تدبیر ، با نگاهی مدبرانه به حوزه رسانه بنگرند.
از این فرصت استفاده می کنم  به همه رسانه ها و خبرنگاران و بویژه خبرنگاران جوان و فعال رسانه های مجازی و خوش فکر دزفول  و خوزستان خسته نباشی عرض نموده و امید است با فعالیت بیشتر و با دلگرمی دو چندان و بصورت مستقل به فعالیت خود در بیان مطالبات و معرفی شهر دلاور خیز دزفول و استان عزیز خوزستان گام بر دارند.

علی صالحی زاده

برچسب ها: علی صالحی زاده روز خبرنگار خبرنگار